Van een van onze leerkrachten.
Vroeg in de auto, hup, rijden! Oh nee, file, straks komen we te laat! Gelukkig het rijdt weer, rustig parkeren en naar binnen. We melden ons aan en nemen plaats in een prachtige zaal vol met sterren aan het plafond. We geinen nog wat over hoe moeilijk het eigenlijk is om een zaal vol leerkrachten stil te krijgen en proppen nog het laatste stukje cake in onze monden.
Dan is daar de opening van onze studiedag. Zou deze dag ons inspireren? Ons iets leren? We kunnen alleen maar hopen. Vervolgens presenteert Jeroen goes, voorzitter van Fluvium openbaar onderwijs, ons kompas. Het is de koers voor 2020 tot 2024. Hij presenteert het aan de hand van een filmpje die je gewoon op youtube kunt vinden (Youtube → Fluvium kompas) Best leuk eigenlijk, zo’n filmpje, het maakt indruk op mij.
De volgende spreker treedt aan, Eva Naaijkens, zij begint met “En wat als we nu weer eens gewoon gingen lesgeven?” JA, DAT. Raak! Eigenlijk moeten we zelf weer moeten kunnen kiezen, wat doen we wel? En waarom doen we dat? Wat kunnen we beter niet doen? Lesgeven is een teamsport, samen presteer je beter! Allerlei zinnen die mij enorm motiveren en mij aan het denken zet. Niet alleen ik ben enthousiast, het is doodstil in de zaal. (Wat best knap is, had ik dat al gemeld?) Wanneer ze haar presentatie eindigt klinkt er een luid applaus, het is een mooi begin van de dag.
We hebben met het hele team van de Houtkoperschool een en dezelfde workshop gekozen. Wij gaan naar binnen in een zaal waar Marcel Schmeier, de schrijver van het boek EDI op ons wacht. EDI, expliciete directe instructie, een manier waarop wij instructie kunnen bieden aan uw kind. Een zeer effectieve manier! Een manier die we ons eigen gaan maken zodat we uiteindelijk samen met uw kind betere resultaten kunnen behalen. Hij legt ons alles duidelijk in stappen uit:
- Ik doe voor (Leerkracht biedt instructie)
- Wij doen het samen (Leerkracht doet samen met de kinderen)
- Jullie doen het samen (Leerlingen leggen aan elkaar uit wat te doen)
- Jij doet het zelf (Leerling lost zelf de opgave op)
Marcel laat ons ook voelen hoe het is om kind te zijn. Hij laat verschillende wisbordjes zien en het gebruik hiervan. Korte simpele regels die het allemaal een stukje makkelijker maken in de klas. We zijn weer allemaal enthousiast en zien gelijk mogelijkheden tot het snel toepassen van de geleerde dingen van vandaag. Na een heerlijke lunch zijn we nog even te gast bij Marcel en daarna mogen we weer naar de zaal met de mooie sterren aan het plafond. Hier zal de laatste spreker komen, Kees Overveld. Hij vertelt ons vol passie over sociaal emotioneel leren. Hoe we kinderen handvatten kunnen bieden om emoties te voelen, te herkennen en hoe je hiermee om kunt gaan. Hij vraagt wie er een kind van 2 heeft. Ik steek blij mijn hand in de lucht. Hij wijst naar mij en zegt “Wat erg, dat zijn de meest verschrikkelijke wezens om mee samen te leven” Hij legt zichzelf uit. Wij hebben allemaal een amygdala, een stukje in ons hersenen dat ons helpt om verbanden te leggen tussen informatie van verschillende zintuigen en koppelt deze aan emoties. Bij een 2 jarige is die het minst ontwikkelt, en deze is pas klaar met ontwikkelen wanneer je 24 bent. Ik en de zaal lachen wat, maar hoor mezelf nu meerdere malen per dag vragen aan mijn zoon wanneer hij uit frustratie een autootje door de kamer slingert: “Ach schat, gaat het? Heb je weer last van je amygdala?”
Aan het einde van de dag krijgen we nog een aardigheidje voor de Dag van de leraar, een fietsbel met een kompas en een scheurkalender speciaal voor meesters en juffen. Het was een mooie dag. We gaan ons nog meer specialiseren in EDI en zijn enthousiast om dit toe te passen in de klas!