Wellicht heb ik onderstaande persoonlijke jeugdherinnering al eens eerder gedeeld. En toch doe ik het nog eens.
Omdat ik weet dat er ook in jullie klassen deze kinderen zitten.
Mijn belevenis uit mijn jeugd over deze maand raak ik niet meer kwijt.
Eveneens de herinnering aan de juf die mij net op dat moment wel even zag. Dat is het verschil dat je maakt als leerkracht.
Juist ook in deze decembermaand.
Ik hoop dat jullie ze zien, de kinderen die het zo hard kunnen gebruiken. Nodig hebben. De vraag achter het gedrag kunnen beluisteren, (al is dit soms godsonmogelijk).
Ik wens jullie allen een mooie en betekenisvolle decembermaand toe.
Jeroen
Zie mij?
December de klas is mooi versierd
en straks gaan we lekker eten
de groen versierde boom met lichtjes
Juf, wil je mij dan alsjeblieft niet vergeten?
Juist nu voel ik mij erg alleen met die blije gezichten
en mooi geklede mensen
bij mij thuis is de sfeer heel anders
en zou ik gewoon wat blijheid willen wensen.
Mijn vader huilt zijn tranen
ziet geen doel meer in zijn leven
zijn somberheid stijgt tot grote hoogte het hoofd teneergeslagen,
zijn handen beven.
Aan mij zie je niets
er zijn er maar weinig die het weten
maar een depressieve papa thuis dat gevoel juist nu,
kan ik niet vergeten.
Als straks de liedjes klinken
ouders op het plein de kinderen komen halen
heb je dan heel even de tijd
om te luisteren naar mijn verhalen?
Gewoon om te laten zien dat je er van weet
je hoeft het slechts te horen meer niet
dat ik weet dat in de stilte van depressie,
er tenminste iemand is die mij ziet.
December de klas is mooi versierd
en straks gaan we lekker eten
de groen versierde boom met lichtjes
Juf, wil je mij dan alsjeblieft niet vergeten?